زمانه ، زمانه دشوار و حساسی است . جمهوری اسلامی با یکی از بزرگترین چالشهای دوران حیات خود روبروست : از یک طرف رویدادهای تونس که منجر به فرار یکی از متحدین بنام رژیم شد و سمت و سوی وقایع بگونه ای است که نسیم آزادی و دموکراسی در این کشور و به تبع آن ، در سایر کشورهای منطقه بخصوص آنهایی که زمامداران مادام العمر دارند ، وزیدن گرفته است . آنچه این روزها در تونس می گذرد می تواند امید دهنده و الهامبخش جنبش سبز آزادیخواهی در ایران قرار گیرد که به آتشی سوزان در زیر خاکستر رویدادها بدل گشته است . همچنین شایعه درز اخبار از محتویات پرونده دادگاه ترور رفیق حریری نخست وزیر فقید لبنان ، حکایت از آن دارد که به احتمال فراوان ، خامنه ای بعنوان عنصر اصلی و شخص دستور دهنده این ترور در مظان اتهام بین المللی قرار خواهد گرفت که در جای خود ضربه مهلک دیگری بر پیکر پوسیده رژیم جمهوری اسلامی است . و اما وقایع افغانستان نیز در جای خود بسیار قابل مداقه و توجه است . تقریباً برای اولین بار جمهوری اسلامی بصورت سیستماتیک و گسترده مواجه است با اعتراض غیر ایرانی هایی که در کشور خودشان و بر اساس قانون اساسی آن کشور اقدام به اعتراض به عملکرد تخریبی جمهوری اسلامی کرده اند و دست جمهوری اسلامی نیز از انجام هر کاری کوتاه است . اگر چه موضوع اصلی این اعتراضات مسئله محدودیت های ایجاد شده بر سر راه صدور مواد سوختی به " کشور دوست و برادر افغانستان " است اما حضور پلاکاردهایی منقش به عکس شهیدان جنبش سبز ، بسیار قابل تأمل است که به هیچ عنوان برای رژیم قابل هضم نیست و نخواهد بود . به دلایل فوق باید انتظار داشت که جمهوری اسلامی حساسیت زیادی به اخبار حول و حوش این رویدادها داشته باشد و طبیعتاً از پخش آنها نیز وحشت دارد . به همه خوانندگان توصیه می کنم کهضمن پرداختن به موضوعات روز ایران ، از این اخبار نیز غافل نمانند . به امید آزادی در میهن عزیزمان : ایران
No comments:
Post a Comment