ننگ و نفرین بر امام زمانی که سربازان گمنامی تا به این حد جنایتکار ، وقیح و عربده جو دارد

این را کاملاً جدی می گویم ، سالهاست در گوشمان می خوانند " سربازان گمنام امام زمان " و مرادشان کارمندان و مأموران فاسد و جنایتکار و بی عرضه وزارت اطلاعات است . جنایتکارانی که سالها قبل نیز پرده از بخشی از هنرنمایی شان بویژه در جریان قتل های زنجیره ای برداشته شد . سربازان گمنامی که رئیسشان کسانی چون ریشهری ، فلاحیان ، دری نجف ابادی و اینک حیدر مصلحی بوده و هست . اگر چه شخصاً به امام زمان هیچ اعتقادی ندارم و به باور من این هم از آن حقه های کثیف آخوندها بوده که همزمان با سرکیسه کردن مردم بدبخت ، همه گاه آنان را به توهم نزول اجلال این امام زمان کذایی در مقابل مظالم خود به صبر دعوت کرده اند ، اما اگر واقعاً امام زمانی وجود داشته باشد که این جنایتکاران و از انسانیت بیخبران سربازان واقعی و گمنامش باشند ، میگویم : ننگ و نفرین و لعنت بر چنین امام زمانی ! اگر او هست و - بر اساس افسانه سرایی های موجود - چنین مظالمی را می بیند و بر آنچه بر مردم این ملک رفته است و هنوز هم بر کسانی چون موسوی و کروبی می رود ، واقف است ، مرگ و نابودی هزار بارش برازنده تر است . مطمئنم بزودی و برای همیشه از شر این جانوران دوپا خلاص خواهیم شد . به امید آن روز .
زنده باد آزادی
پاینده باد ایران

ما این جنبش را بدون حمایت مراجع به پیروزی می رسانیم ، آنها اگر خواستند از شجاعت ما تقلید کنند

در آستانه یک تحول تاریخی عظیم در کشورمان هستیم . نسلی به میدان آمده و صدای اعتراضش را به چهار گوشه گیتی رسانده است که در بند سنت نیست . این نسل ، نسل توئیتر و فیس بوک و اینترنت و ایمیل و شهروند خبرنگار است . این نسل ، نسل حقوق بشر است ، حق حیات ، حق آزادی بیان و حق تصمیم گیری . این نسل را با آن دسته از کسانی که سالها کورکورانه به اسم تبعیت و تقلید و ادای فرائض دینی دنبال این آخوند و آن مرجع افتاده بودند و حرام و حلاشان را قاطی می کردند و جریمه آن را هم در همین دنیا به اسم خمس و زکات و حق امام و وجوهات شرعیه به این جماعت می دادند ، سر سازش نیست . این نسل را با تقلید از این و از آن کاری نست . این نسل می داند که مرجعیت همیشه در کنار قدرت استبدادی و بعنوان سوپاپ اطمینان و مانع اصلی حرکت آزادیخواهی مردم بوده است . اکنون نیز که می بینید کسی نیست که از میان مراجع قد علم کند و در مقابل این همه ظلم بایستد برای این است که خودشان بهتر از هر کسی می دانند که دوره شان به سر آمده و تاریخ مصرفشان گذشته است . بنابراین در پاسخ به همه دوستانی که سراغ حمایت از مراجع می گیرند باید بگویم : ما جنبش سبز آزادیخواهی ایران را تا رسیدن به سر منزل مقصود و بدون حمایت این مراجع همراهی می کنیم . با این آقایان هم کاری نداریم . یعنی اساساً از ایشان انتظاری نداریم . فقط می خواهیم بعدن اگر خواستند و دیدند و چشمشان باز شد ، از ما تقلید کنند و اندکی شجاعت بیاموزند .
بقول معروف : ما را به خیر شما امید نیست ... شر مرسانید !
زنده باد آزادی
پاینده باد ایران

روز جراحی سرطانی به نام ولایت فقیه فرا رسیده است

این بهترین تعبیری است که تاکنون برای امروز ( 25 بهمن ) شنیده ام .
زنده باد آزادی

این روزها تمام جهانیان چشم به 25 بهمن دوخته اند

برای تو هم میهن آزاده ام !
برای تو که باور داری این ملتها هستند که سرنوشت آینده کشورشان را تعیین می کنند .
برای تو که با دخالت خارجی و جنگ مخالفی و می دانی که مسیر دموکراسی هرگز از راه جنگ نمی گذرد .
برای تو که درد سالها استبداد را با تک تک سلولهایت و تا مغز استخوانت درک کرده ای .
برای تو که از خامنه ای ، از جنتی ، از صدا و سیمای ضرغامی ، از مجلس فرمایشی ، از خبرگان بی خاصیت رهبری ، از عربده جوئی های امثال احمدی نژاد و از هر آنچه متعلق به جمهور اسلامی است خسته شده ای .
برای تو که به رغم سوختن و ساختن در این همه سالهای سیاه استبداد و خودکامگی ، سرنوشت و آینده بهتری را برای فرزندت آرزومندی .
برای تو که با داشتن پاسپورت ایرانی در هیچ کجای این جهان جایی در شأن و اعتبار ایرانی نداری .
برای تو که خسته ای از دیدن دخترکان کبریت فروش سر چهار راه .
برای تو که سایه منحوس اعتیاد و فقر و فحشاء را همیشه در کنار خود حس کرده ای .
برای تو که شأن انسانی ات در هر لحظه توسط عوامل پیدا و پنهان رژیم به تمسخر گرفته می شود .
برای تو که با داشتن این همه سرمایه عظیم انسانی و طبیعی ، باید شاهد این واقعیت تلخ باشی که سرمایه مملکتت به تاراج میرود و خرج جنایت جنایتکاران در گوشه گوشه دنیا می شود .
و برای تو که نام بلند ایران و ایرانی کنج صفحات تاریخ میجویی و بدنبال اعتلای آن هستی .
برای تو می نویسم !
تونس را و تونسی ها را دیدیم .
مصر و مصری ها را دیدیم .
سخنان آن جوان رعنای مصری را هم شنیدیم که خود را وامدار جنبش حق طلبانه تو می داند و انتظاری بهتر برای آینده ات .
به هزار و یک دلیل سیاسی و جغرافیایی ، موقعیت ایران از هر دو سرزمین مصر و تونس برجسته تر و بااهمیت تر است ! این را هم می دانیم .
اینک ، در آستانه 25 بهمن و با کوله باری از تجربه بیش از یکصد سال مبارزه در راه ازادی ، چشم جهانیان به همت من و تو دوخته شده است و همگان در انتظاری کشنده بسر می برند . انگار همه می دانند که کلید بسیاری از مشکلات امروز منطقه و جهان در دستان ماست . انگار همه می خواهند که ما پیشقراول راهی شویم که در پایان آن آزادی و حقوق بشر ، این شیرین ترین ودیعه خداوند به بنی آدم ، با زندگی مردمان عجین شده باشد .
پس ! بر ماست که این رسالت تاریخی و جهانی مان را با دست و پا و قدم و قلم و اندیشه مان ، در روز 25 بهمن به متمدنانه ترین شکل ممکن به انجام رسانیم .
هان ! این مائیم و این آینده روشن ایران
زنده باد آزادی
برقرار باد حکومت مردمی در ایران
و پاینده باد ایران

یکی نیست پیدا بشه و به این جماعت احمق بگه : آخه تظاهرات و راهپیمایی دولتی برای نشان دادن چه!؟

بیست و دوم بهم امسال هم آمد و رفت و یک رسوایی دیگر بر رسوایی های دیگر رژیم افزوده شد ! در همه جای دنیا رسم بر این است که مردم در اعتراض به یک امری اقدام به تظاهرات و راهپیمایی می کنند . اصلاً چیزی به اسم راهپیمایی یا تظاهرات دولتی در هیچ کجای دنیا معنی ندارد . راهپیمایی برای چی ؟ تظاهرات بر علیه کی ؟ مگر نه اینکه شما دولت مستقر هستید ؟ خوب ! این که نشان دادن ندارد . این همه جنگ و دندان نشان دادن به کی ؟ شاخص قدرت برای یک دولت و یک نظام سیاسی به گونه ای دیگر بررسی می شود ، یا بهتر است بگوییم قدرت یک حکومت را از روشهای دیگر اندازه می گیرند : مثلاً میزان امید در میان مردم ، مثلاً تولید ناخالص ملی ، مثلاً اعتبار پاسپورت یک کشور، خط فقر و و و . دیگر نیازی نیست یک دولت تمام امکانات و بودجه اش را در اختیار قرار دهد که مردم بیایند خیابان و از آن حمایت کنند . در واقع بهتر است اینگونه بگوییم که میزان پایداری و ثبات یک حکومت نسبت معکوس دارد با تعداد تظاهرات ها و راهپیمایی هایی که در آن کشور انجام می شود . بعبارتی : اگر بچه ای هر شب به خانه بیاید یک امر کاملاً طبیعی است و اصلاً قابل توجه نیست ... خبر از زمانی شروع می شود که آن بچه به خانه نیاید ! البته خوشحالم که جمهوری اسلامی هرگز این را نفهمید و فرصتی هم برای فهمیدنش پیدا نخواهد کرد .
زنده باد آزادی

راهپیمایی 25 بهمن را در سطح دنیا ، رسانه ای کنیم . همه باید بدانند که مردم ایران قصد دارند از همنوعان خود حمایت کنند

همزمان با روند وقایع در داخل کشور ، لازم است یک جریان رسانه ای قوی ( ترجیحاً به زبانهای دیگر و در شبکه های خبری بین المللی ) ایجاد شود که نه تنها جهانیان را در جریان اتفاقات چند روز آینده ایران بگذارد بلکه موج حمایت و پشتیبانی آنان را نیز جلب کند . همه باید بدانند حالا که رهبر ایران بطور رسمی از انقلابات مصر و تونس حمایت کرده و آنها را در ادامه موج انقلاب اسلامی ایران دانسته است ( که البته اسناد آن هم موجود است ) ، مردم ایران نیز قصد دارند با انجام یک راهپیمایی عظیم در سطح خیابانهای شهرهای مختلف ایران ، حمایت بیدریغ خود را از خواهران و برادران تونسی ومصری خود اعلام کنند . لازم است افکار عمومی دنیا بداند که روز 14 فوریه یا همان روز ولنتاین ، مردم ایران عشق خود را به آزادیخواهی مردم مصر اعلام خواهند کرد . بنابراین هر کسی که دستی بر آتش دارد و می تواند سریعاً این خبر را همراه با جزئیات آن اعلام کند تا نهایتاً خود مصری ها هم بدانند که تنها نیستند ( رسانه هایی چون الجزیره عربی و انگلیسی ، سی ان ان ، بی بی سی و ... ) از اهمیت بالایی برخوردارند . زنده باد آزادی

باز هم مبارک که حداقل آلمان را دارد ! آ سید علی تو میخوای کجا بری ؟

در خبرها ( به نقل از الجزیره ) آمده بود که احتمال دارد مبارک به بهانه معاینات پزشکی ممکن است سر از آلمان درآورد . این در حالی است که او قبلاً نیز در آلمان مورد انجام عمل جراحی قرار گرفته است . بنظر می آید مقامات آلمانی نیز از اینکه مبارک زودتر شر را کم کند و به آنجا برود ناراضی نیستند . با شنیدن این خبر پرسشی که فوراً به ذهنم رسید این بود که براستی در صورت بروز وقایع مشابه در آلمان ، این آ سید علی و ایل و تبار و مزدورانش کجا میخوان برن ؟ آیا جایی هست که اینا بتونن بهش پناه ببرن ؟

پخش زنده سایت بالاترین کار نمی کند

مسئولین گرامی سایت بالاترین
باطلاع می رساند که پخش زنده سایت از فعالیت افتاده و کار نمی کند . بدیهی است با توجه به حساسیت زیاد مطالب مطروحه امروز ، نیاز شدیدی به فعالیت پخش زنده احساس می شود . خواهشمند است موضوع را بررسی و اقدام اصلاحی لازم بعمل آورید . با سپاس فراوان

نود نفر پشت کامپیوتر، 10 نفر وسط خیابان - نتیجه : بقای دیکتاتوری تا قیام قیامت

پارسال یه اتفاقی اینجا افتاد که بیشتر به یه معجزه شبیه بود ! برای یکی دو ماه هم میهنان ما از پیر و جوان ، زن و مرد ، باسواد و بیسواد ، دانشجو و کاسبکار و خلاصه همه و همه ، ترس از دیکتاتور را کنار گذاشتن و ریختن وسط خیابون و فریاد زدن مرگ بر دیکتاتور . این اتفاق در نوع خودش خیلی جدید نبود و ما قبلن هم داشتیم نمونه هایی کوچیک اینجا و اونجا که البته همه اونها اثرات مثبت خودش را به همراه داشته. اما اون چیزی که پارسال رو برای همه ما خاطره انگیز کرد این بود که برای اولین بار ، ترس از حاکمیت و قدرت رژیم و مزدوراش به کناری رفت و جای خودش رو به شجاعت داد . این ما بودیم که دیگه مهمترین چیز دنیا برامون فقط خودمون نبودیم . اتفاقاتی هم که این روزها توی مصر شاهدش هستیم - و به نظرم قبل از اینکه دنبال این باشیم که آیا مردم مصر و قبل از اونا تونس از ما الهام گرفتن یا نه، باید بعنوان یه کلاس آموزشی بهش نگاه کنیم و سعی کنیم ازش یاد بگیریم - برای همه ما یادآوریه این نکته اس که محل میدان مبارزه ، کف خیابونه و بس ! تا مردم نریزن وسط خیابون ، تا برای چند مدت همه چی و از جمله این کامپیوتربازی رو نزارن کنار و نرن وسط میدون ، آش همون آشه و کاسه همون کاسه ! همه دنیا دیدن که چجوری میشه ظرف تنها یک هفته نه تنها کاخ قدرت دیکتاتوری چون حسنی مبارک رو به لرزه درآورد بلکه پشت همه دیکتاتورهای منطقه از جمله سوریه و اردن و یمن و مطمئنم ایران رو به عرق سرد نشوند . بزار راحتتون کنم : تا اونجایی که به اطلاع رسانی مربوطه کامپیوتر چیز خوبیه اما نمیشه از پشت کامپیوتر انقلاب کرد ! نمیشه کمر دیکتاتور رو شکوند ! نمیشه دستها رو به هم رسوند و مشت گره کرده رو حواله صورت دیکتاتور کرد ! بقول دوستی که می گفت : توی مصر 10 نفر نشستن پشت کامپیوتر و اطلاع رسانی کردن و دنیار رو از اتفاقات خیابونها خبردار کردن و 90 نفر توی خیابون فریاد زدن و خوابیدن اما توی ایران 10 نفر باید جونشون رو به خطر بندازن تا 90 نفر ( از جمله خود من ) بشینیم پشت کامپیوتر و مقاله و تحلیل بنویسیم و به جون هم بیفتیم و انقلاب مجازی خودمون رو پیش ببریم . آره داداش ! حرفام خیلی تلخه اما افسوس و هزار افسوس که واقعیته ! به دل نگیرید ، درد دلی بود . همین

مصر - اسکندریه : ساندیس خورهای موتورسیکلت سوار حسنی مبارک با اسلحه و چماق و چاقو و زنجیر به جان مردم افتاده اند

در پی آخرین بیانیه حسنی مبارک مبنی بر کنار رفتن از قدرت در ماه سپتامبر ( شهریور ) و عدم پذیرش آن از جانب معترضین و ادامه شعارهای ضد مبارک ، چند صد نفر از ساندیس خورهای مصری در شهر اسکندریه ( دومین شهر بزرگ مصر ) سوار بر موتورسیکلت به جان معترضین افتاده اند . این اراذل و اوباش مشابه همنوعان ایرانی خود از اسلحه و چوب و چماق و زنجیر استفاده می کنند . رگبارهای متعدد از گوشه و کنار میدان اصلی شهر بگوش می رسد ... منتظر خبرهای تکمیلی باشید ( منبع خبر : الجزیره انگلیسی